Slow Down

Plots moesten we allemaal thuis blijven, in ons kot. De maatregelen werden strenger en stuk voor stuk moesten we allemaal verplicht onze gebruikelijke activiteiten staken. 
Eerst zijn er uiteraard figuren die weerstand bieden. Een laatste feestje, nog snel even naar de Zoo, en vergeet niet om gauw 60 rollen wc-papier halen. Ik bekeek het met ongeloof vanop afstand. Hoe kan je zo self-centered zijn? Ik verloor helemaal mijn evenwicht. Wat een imbeciel ras zijn we toch, of reageert iedereen nu eenmaal anders op de nieuwe realiteit? Ik ben eigenlijk nog steeds wat uit balans. 
Opgejaagd, onrustig. Ik moet nog zoveel regelen. Like there is no tomorrow. 

Kalmeer even, mensen. Adem in, adem uit (no pun intended). 

Daags na de verplichte ophokplicht zag ik Instagram en andere Faceboeken overspoeld worden met online yoga sessies en handige work-outs voor thuis. De personal coaches en yogi’s liepen mekaar voor de voeten om den beste en den eerste te zijn. En iedereen moest maar per direct thuis aan het sporten:
"Bezig blijven, mensen! Stilstand is achteruitgang. Hop hop hop. 4 reps van dit,  4x40 seconden van dat.” 

Ik kreeg er stress van. Moest ik nu ook meteen live work-outs beginnen streamen? Wat als ik dat niet deed? Zouden mijn leden me dan vergeten?  Zal mijn tribe wel terugkomen zodra dit alles voorbij is? Wat als ze zo’n online training proberen en het dan nog leuk vinden ook? Wat als… wat als…. 

Kalmeer, Vicky! Adem in, adem uit. 

Ik heb besloten niet mee te gaan in het opbod. Ik focus nu eerst op mijn gezin, op mezelf en op onze gezondheid. Fysiek en mentaal. Want ook dat 2de is zeker niet vanzelfsprekend. Plots 24/7 samen, tot nu toe lukt dat nog heel goed. Ik hou jullie op de hoogte ;-)

De studio is inderdaad even dicht. En ik ga samen met mijn mokkes bekijken of en hoe we samen gaan trainen via het web. Maar er is nu even niets dat écht moet. Het enige dat moet is gezond blijven en hier heelhuids doorkomen.